از پیشگفتار نویسنده:

از سیاحت در یک حماسه تأملی است دربارهٔ شاهنامه، زمینهٔ فرهنگی، و تحقیقات انجام شده در باب آن، هم در ایران و هم در غرب. هنگام تدوین این مقالات در شامگاهان پیری، با خود اندیشیدم که در شاهنامه‌پژوهی‌های معمول آنچه من با آن، خاصه در زمینهٔ تاریخی و فرهنگی، ساختار، و شخصیت و انگیزه‌های سرایندهٔ آن همدلم بسیار اندک است. به دلیل اختلافات اساسی با بخش عمدهٔ این پژوهش‌ها، و برای راه یافتن به جهان شاهنامه و درکِ بهتر آن بر خودِ شعر و منابع دست اول تکیه کرده‌ام.

«از سیاحت در یک حماسه» یازده فصل دارد:
۱. شاهنامه و اقتدار احتمالی غرب ۲. سفر یک حماسه: تاریخ مختصر انتقال شاهنامه ۳. در وطن: شاهنامه به فارسی جدید ۴. امانتداریِ مفرط: فردوسی و منبع کهنش ۵. چرا شاهنامه ۶. فردوسی در غبارِ افسانه‌ها ۷. شاعر، شهریار، و زبان ۸. وحدت و انسجام هنری ۹. رقابت دو برادر ۱۰. کشتن دیوها، عزل پادشاهان: داستانِ اکوانِ دیو ۱۱. از هوسرانی و برکناری

برشی از متن

تداعیِ شاعر ملی ایران، فردوسی، با هومر و شاهنامه با ایلیاد، از دیدِ من، نامناسب‌ترین قیاس در تاریخ تحقیقات ادبیات کلاسیک فارسی است. در آنچه در غرب تحقیقات حماسیِ تطبیقی قلمداد می‌شود، فردوسی صرفاً جلوهٔ ایرانی هومر تلقی می‌شود. در نتیجه، شاهنامه غالباً با همان معیارهایی نقد و بررسی می‌شود که حماسه‌های هومر، تازه آن هم بی‌اعتنا به فضای فرهنگی، ارزش‌ِ هنری، یا حتی زبان ادبی آن.
تداعیِ نامبارک هومر و فردوسی ریشه در همان سرآغازِ تحقیقاتِ اروپایی شاهنامه دارد. زمانی که شماری از محققان اروپایی شاعرِ ملیِ ایران را با «هومرِ شرقی» نامیدند. آن‌ها کاملاً مراقب بودند که حتی تلویحاً فردوسی را با هومر مقایسه نکنند.