چهاردهم آبان ۱۳۵۷ روز عجیبی بود؛ بین سیزدهم آبان ــ روز تیراندازی به روی دانش‌آموزان در دانشگاه تهران که بعدها شد «روز دانش‌آموز» ــ و پانزدهم آبان که شاه در نطق رادیوتلویزیونی مشهور خود اعلام کرد که «صدای انقلاب مردم را شنیده است». روزی که دولت نظامی سر کار آمد. اما مهم‌تر از همه، روزی که تهران به آتش کشیده شد. نویسنده که خود آن روز در خیابان بود، رویدادها را به یاد می‌آورد تا فیلمی درباره‌ی آن‌ها بسازد، با این پرسش که «چه کسی تهران را به آتش کشید؟» اما به تدریج خود این پرسش و اعتبار سپرده‌های حافظه‌اش مورد پرسش قرار می‌گیرند و …