قصه‌ها و افسانه‌های برادران گریم درختچه‌های سبزآبی یکی از جشنواره‌های دائمی بر بالای قلّۀ دنیاست. آتش جان شریف همنوای دو برادر و راه‌نمای شب‌های آیندگان که با کوشش‌های بسیار پا گرفت. برادرانی که سالیان بسیار را در کنار هم سپری کردند تا بتوانند قصه‌ها و افسانه‌هایی را که به‌صورت شفاهی، نسل به نسل، منتقل می‌شد روی کاغذ بیاورند و تا همیشه جاودانه‌شان کنند. برادران گریم سال‌ها با عشق و سختی‌هایش سفر کردند تا اصیل‌ترین روایت از قصه‌ها را بیابند.
روش کار دقیق، ظرافت و هشیاریِ برادران گریم در تلاش برای رنگ آبروی بشریت و نه برای بزرگ‌نمایی ملت یا کشوری خاص، در تاریخ ادبیات ثبت شد. قصه‌ها به جامۀ زبان‌های جهان به‌سیر و گشت درآمدند. «قصه‌های برادران گریم»، فتح‌باب شناخت فرهنگ‌های عامه نیز بود. دو برادر با کار منضبط و وفادارانه، انسان آفتابی و انسان هر دم دگرشونده -نه دیگرشونده- را زیباترین بر جهان شمردند. از کالبد سوزان‌شان که دمادم کاستی می‌گرفت، نه فقط در گردآوری قصه‌ها و افسانه‌ها بلکه در هر زمینۀ ادبی -زبان‌شناسی که به آن می‌پرداختند، بی‌مرگی را از خاکستری، به‌آفتاب زرغبار کشیدند.
آنها قصه‌ها را بازماندهٔ اسطوره‌های کهن می‌دانستند و باور داشتند که می‌توان بر بستر قصه‌ها خدایان و پهلوانان اساطیر را بازسازی کرد. چه بسیار زنان و مردان پیرسالِ حافظ قصه‌های پیشینیان که درِ خزانه‌هایی را به روی آنها گشودند تا سرانجام برادران گریم ۲۱۱ قصه‌ای را که در دست شماست گرد آوردند و بین سال‌های ۱۸۱۴-۱۸۱۲ منتشر کردند. در این قصه‌ها، گاه کلافی سر در گم به سر انگشت کودکی گشوده می‌شود و گاه دریایی خروشان به حکم قدرت پیر سالی از خروش می‌افتد و آرام می‌گیرد؛ که اشارتی است به این توان بی‌کرانهٔ انسان: که اگر چشم بگشاید در منتهای خیال واقعیت را می‌توان دریافت.