این کتاب رنج های شما را به ابزار، زخم هایتان را به قدرت، و مشکلاتتان را به مشکلاتی معمولی تر تبدیل می کند. این پیشرفتی واقعی است. این کتاب را به چشم راهنمایی برای رنج هایتان بنگرید؛ راهنمایی برای چگونگی رنج کشیدن آسان تر و معنی دارتر. با شفقت و فروتنی بیش تر نگاهش کنید. این کتابی است درباره ی برداشتن قدم های سبک تر با وجود بارهای سنگین روی دوشتان، درباره آرامش بیش تر در برابر بزرگ ترین ترس هایتان و خندیدن به اشک هایتان در همان حالی که از چشمتان سرازیر است.

این کتاب به شما یاد نمی دهد چطور به دست بیاورید یا بیندوزید، بلکه یاد می دهد چطور ببازید و رها کنید. به شما یاد می دهد چطور سیاهه ای از زندگی تان بسازید و همه چیز جز مهم ترین ها را خط بزنید. به شما یاد می دهد چشمانتان را ببندید و مطمئن باشید که می توانید خودتان را به پشت رها کنید، و اگر زمین خوردید اشکالی ندارد. به شما می آموزد که دغدغه های کم تری داشته باشید. به شما می آموزد که سعی نکنید.

عمر و توانایی انسان محدودتر از آن است که بخواهد به همه چیز اهمیت بدهد، باید بی خیال خیلی چیزها شد. اما چگونه تعیین کنیم به چه چیزهایی اهمیت دهیم و بی خیال چه چیزهایی شویم؟ این کتاب تلاش می کند به پرسش هایی از این قبیل پاسخ دهد، چرا که هرچه جهان پیچیده تر می شود، درک مفاهیمی مانند شادکامی به شدت سخت تر می شود.
مارک منسون، نویسنده کتاب، تلاش می کند از طریق مواجهه ای صادقانه با ترس ها، مشکلات و انتظاراتمان و همچنین با به چالش کشیدن مفاهیمی مانند شادکامی، امید و مرگ، و از خلال داستان هایی جذاب که بعضی شان از زندگی شخصی اش نشئت گرفته اند، دیدگاهی جدید به خواننده منتقل کند که همانند عینک عمل می کند. همان طور که عینک تفاوتی در واقعیت بیرونی ایجاد نمی کند و تنها باعث می شود شما واقعیت بیرونی را بهتر ببینید، آموزه های این کتاب هم تلاشی است برای بهتر دیدن زندگی، تلاشی در جهت بیرون کشیدن معنای شادکامی از دل واقعیاتی که بعضا تلخ و دل گزا هستند. به باور منسون، انسان ها ضعیف و محدودند و رنج عنصر جدایی ناپذیر زندگی است. او ما را فرا می خواند تا این محدودیت ها را بشناسیم و آنها را بپذیریم.
هنر ظریف بی خیالی رتبه نخست را در کتاب های پرفروش نشریه نیویورک تایمز داشته و در یک سال بیش از سه میلیون نسخه آن به فروش رسیده و به بیش از بیست و پنج زبان دنیا ترجمه شده است.

ده دلیل اینکه چرا درباره جهان اشتباه فکر می کنیم

هنگامی که سؤالات ساده‌ای درباره روندهای جهانی پرسیده می‌شود -چند درصد از جمعیت جهان در فقر زندگی می‌کنند؛ چرا جمعیت جهان رو به افزایش است؛ چه تعداد از دختران، مدرسه را به پایان می‌رسانند- ما بطور سیستماتیک به سؤالات پاسخ اشتباه می‌دهیم. آنقدر اشتباه که شامپانزه‌ای که به صورت تصادفی پاسخ‌ها را انتخاب می‌کند، همواره از معلم‌ها، روزنامه‌نگاران، برندگان جایزه نوبل و مشاوران مالی سبقت خواهد گرفت.

در کتاب واقعیت (Factfulness)، پروفسور سلامت بین‌الملل و پدیده جهانی سخنرانی‌های TED، هانس رزلینگ، همراه با دو همکار قدیمی‌اش، آنا و اولا، یک توضیح جدید و بنیادی از علت این رخداد را عنوان می‌کند. آنها از ده غریزه‌ای که نگرش ما را تحریف می‌کنند، پرده بر می دارند – از تمایل ما به تقسیم جهان به دو گروه (معمولاً نسخه‌ای از ما و آنها) به منظور چگونگی درک پیشرفت بشریت (با این باور که اکثر مسائل رو به وخامت هستند) به نحوی که در رسانه‌هایمان انعکاس می‌یابد (جایی که قوانین ترس در آن حاکم است).

مشکل ما این است که از نادانسته‌هایمان چیزی نمی‌دانیم. حتی حدسیات ما توسط ضمیر ناخودآگاه و تعصبات پیش‌بینی شده تأثیر می‌پذیرند.

راهنمای دست‌یابی به عالی‌ترین فرم قدرت

همگی ما در لحظاتی خاص و ویژه از زندگیمان، حالت ذهنی خاصی را تجربه کرده‌ایم که در آن سطح بالایی از انرژی و تمرکز را در خودمان احساس می‌‌کنیم. این حالت که با تمرکزی عمیق همراه است، معمولاً در زمان‌هایی که با یک ضرب‌الأجل فوری مواجه هستیم و یا در تنگنای زمانی برای حل مسائل قرار داریم، رخ می‌دهد.
اما این نوع از قدرت و هوش که درباره‌اش حرف می‌زنیم، یا کاملاً مورد غفلت واقع شده و کسی به عنوان یک زمینه‌ی مطالعاتی درباره آن حرفی نزده است و یا اینکه با انواع و اقسام خرافات و مطالب زرد و سطحی درهم‌آمیخته که در هر صورت بر مرموزتر شدن این حوزه دامن می‌زند. در اثر همین ناآگاهی، تصور می‌کنیم خلاقیت و توانمندی چیزهایی هستند که به‌طور آنی و ناگهانی و از آسمان بر سر فرد نازل می‌شوند، یا آنها را به استعداد ذاتی خود شخص، یا روحیه‌ی عالی یا بخت‌واقبال نیکویش مربوط می‌دانیم.

تسلط بر این حالت ذهنی یا همان چیرگی، می‌تواند منجر به تسلط و آگاهی بیشتری بر واقعیت، سایر آدم‌ها و وضعیت خود شود. اگرچه ما- به‌عنوان افراد معمولی- ممکن است این حس را به‌طور مقطعی تجربه کنیم اما از آنسو کسانی هستند که این وضعیت برایشان تبدیل به سبک زندگی شده است.