زیست نامه غریب آرتور رمبو

آرتور رمبو نابغه‌ای عصیانگر، تندمزاج و آزادی‌خواه بود که شیوۀ سلوک و زندگی‌اش و همچنین اشعار شگفت‌انگیزش در نوجوانی و جوانی، تاثیری غیرقابل انکار بر اغلب نحله‌های ادبی و هنری و حتی جنبش‌های سیاسی بعد از خودش گذاشت.. از ده سالگی به سرودن شعر پرداخت و وقتی در شانزده سالگی سه قطعه از اشعارش را برای پل ورلن، شاعر شناختۀ شده مکتب سمبولیسم فرستاد، با دعوت بی‌چون‌وچرا و آغوش باز او مواجه شد. ورلن برایش نوشته بود: «بیایید روح بزرگوار عزیز، ما شما را فرا می‌خوانیم، ما منتظرتان هستیم.» از این به بعد رابطه‌ای گرم و عجیب میان آن دو شکل می‌گیرد و در نهایت با شلیک مستقیم دو گلوله از ورلن به رمبو پایان می‌یابد. مچ دست رمبو سوراخ می‌شود اما در نهایت نجات پیدا می‌کند.. سرگذشت غریب آرتور رمبو او را به سیاحت در سه قاره و حداقل چهارده کشور مختلف کشاند. در کمون پاریس شرکت کرد و و در همان زمان با سن بسیار کم با بزرگان شعر فرانسه حشر ونشر داشت. او که بی‌شک یکی از درخشان‌ترین ذهن‌های ادبی تاریخ فرانسه است در بیست و یک سالگی وادی شعر و ادبیات را به کلی رها می‌کند بعد از آن به چنان کارهای عجیب و دور از ذهنی دست می‌زند که بیشتر شبیه رمان‌های تخیلی ماجراجویانه است. از تجارت عاج و قهوه و پوست حیوانات و قاچاق اسلحه برای سلطان حبشه گرفته تا گدایی و دوره‌گردی و کارگری کارخانه، هر شغل و هر فضایی را که بتواند می‌آزماید. گویی ادامۀ آن شور و اشتیاق ادبی است که همچون تجربه‌ای یگانه و غیرقابل بیان، به جای سرودن، این بار آن را زیست می‌کند.. احسان مهتدی، شاعر و پژوهشگر ادبی در این اثر روایتی خواندنی از زندگی کوتاه اما جاه‌طلبانه و پرافت و خیز آرتور رمبو ارائه می‌دهد. سرگذشتی جذاب از شاعری یاغی که هر میلی را نه به اندازۀ چشیدنی به سرانگشت که رفتن تا به انتهای امکان آن، تجربه می‌کند