«ما بهترین دوستان مارک بودیم و او از ما خواسته بود در مراسم عقدش شاهد باشیم، اما پنج روز پیش از ازدواج در سانحه‌‌ی اتومبیل جانش را از دست داد.
امروز برای استقبال از نامزد چینی‌اش به فرودگاه آمده‌ایم. او از چیزی خبر ندارد و تمام آن‌چه ما در موردش می‌دانیم، اسم کوچک و شماره‌ی پروازش است.
چه‌طور باید حقیقت را به‌اش بگوییم؟ ما رفته بودیم تا تمام رؤیاهای آن دختر را نقش‌ بر ‌آب کنیم، اما او بود که توانست زندگی‌مان را در کم‌تر از بیست ‌و چهار ساعت زیرورو کن

عقربه‌های ساعت روی دوازده مماس می‌شوند، سگی پارس می‌کند، تلفن زنگ می‌خورد و پارسا سپهری گوشی را برمی‌دارد. زن آن‌سوی خط گلایه می‌کند که چرا او مهمانی شب قبل را زود ترک کرده است. چهره‌ی پنهان عشق روایت یک خلسه است، به درازای یک شبانه‌روز در خانه‌ای درندشت. روایت سپهری، مردی خواب و بیدار که هم‌دم‌هایش گل‌مریم و سهراب‌اند، زن‌وشوهر سرایدار.. با هربار زنگ‌ خوردن تلفن گویی خلسه می‌شکند، داستان ورق می‌خورد و نور صحنه بر بازیگرانی تازه می‌تابد، دوتا از آن‌ها افسر آگاهی هستند که مصرانه خانه و زندگی سپهری را در جست‌وجوی چیزی مشکوک زیرورو می‌کنند و این بهانه‌ای شده است که او نیز خودش را و احساسات عمیقی را که در این سال‌ها تجربه کرده یک‌بار دیگر مرور کند. سیامک گلشیری در این داستان روی مرز شکننده‌ی خواب و بیداری، عشق و نفرت، خاطره و رؤیا راه می‌رود. شخصیت‌های داستان هر کدام روش‌ منحصربه‌فردی برای بیان عواطف و پیش‌برد مقاصد خود دارند و همین باعث تنوع ایده‌ها و انگیزه‌ها در این رمان شده است، چیزی که باعث می‌شود التهاب و تنش تا آخرین صفحه‌ی رمان همراه خواننده بماند. .

آدمی چگونه عاشق نوشتن می‌شود؟ چه‌طور در دام قصه‌ها گرفتار می‌شود و خلاصی نمی‌یابد؟. رادیو هنوز یک راز بود سرگذشت خواندنی یکی از داستان‌نویسان باقریحه‌ی ایرانی به قلم خودش است؛ سرگذشتی که بیش از این‌که زندگی شخصی‌ا‌ش را روایت کند، آتش اشتیاق او به قصه، کتاب، خواندن و نوشتن را به تصویر می‌کشد: نوجوانی دلباخته به مَتل‌ها و واسونک‌ها و دوبیتی‌هایی که از پیرمردها و پیرزن‌های شهر می‌شنود، بچه‌ای ‌دبستانی‌ که از قفسه‌ی معلمش کتابی پیدا می‌کند که او را به عجیب‌ترین سفر عمرش می‌برد: به قلب نیویورک، وسط دسته‌ای از خلاف‌کاران. . محمد کشاورز تصاویری جذاب، زنده و دلنشین را از تکاپوی مدام یک عاشق ‌کتاب در گذر از مصایب روزگار پیش چشم‌مان می‌گذارد، از ماجرای نوجوانی که به شوق شنیدن صدای خودش از رادیو هزار جور قصه و داستان سر هم می‌کند تا قصه‌ی عاقله‌مردی که غیر از کتاب‌های ممنوعه و «جلدسفید»ش سرمایه‌ی دیگری برای کار و زندگی ندارد.. کتاب شامل شش خاطره‌نگاری و سه مقاله با موضوع روایت، ادبیات و کتاب است. در این خاطره‌نگاری‌ها با مردی آشنا می‌شویم که با ابزار داستان و کلمه عقایدش به زندگی و انسان را شکل می‌دهد، تغییرشان می‌دهد و به شناختی نو از خودش، جامعه‌ و جهانش می‌رسد..‌

راوی برآمدن آفتاب زمستانی پسری نوجوان به نام کامیار است و آن‎چه بر او و خانواده‌اش بین سال‌های ۱۳۲۰ و ۱۳۲۳ گذشته روایت می‌کند، دورانی سراسر التهاب در ایران و البته در جهان. خفقان بیداد می‎کند؛ رضاشاه نسق روشنفکران را کشیده است؛ پنجاه و سه نفر دستگیر شده‌اند؛ ارانی در محبس به طرز مشکوکی مرده؛ بزرگ علوی و بسیاری دیگر به حبس‌های طولانی محکوم شده‌اند؛ آتش فتنه به پاست؛ صدای اژدهای جنگ بلند شده است…این رمان رضا جولایی هم مانند باقی آثارش گزارشی دقیق است از حال‎وهوای انسان‌هایی که مجبورند در موقعیت‌های ویژه‌ی تاریخی دست به انتخاب بزنند. بیگانگان وطن را اشغال کرده‏اند و از بد روزگار به خودی هم چشم امیدی نیست. جوان‌ها یا در زندان‌اند یا در تنگنای معاش. قحطیِ آب و نان و انسانیت با هم آمده و بازیگران صحنه‌ای که جولایی ترتیب داده سخت در تلاش‌اند تا مؤثرترین نقش خود را ایفا کنند. نقشی که معلوم نیست در تاریخ خواهد ماند یا همچون طرحی بر روی برف طعمه‌ی آفتاب خواهد شد..

داستانی از زندگی زنی عجیب که ناخواسته قدم در دنیای ناشناخته ها گذاشته است