اگر می توانستی ذهن من را بخوانی، نمی خندی.

سامانتا مک آلیستر دقیقاً شبیه بقیه دختران محبوب کلاس خردسالش است. اما پنهان شدن در زیر موهای صاف و آرایش ماهرانه رازی است که دوستانش هرگز نمی‌فهمند: سم مبتلا به OCD کاملاً وسواسی است و جریانی از افکار تاریک و نگرانی‌هایی که نمی‌تواند آنها را خاموش کند درگیر می‌شود.

حدس دوم هر حرکت، فکر و کلمه زندگی روزمره را به یک مبارزه تبدیل می‌کند و کمکی نمی‌کند که دوستان مادام‌العمر او در اولین نشانه‌ای از یک لباس اشتباه، ناهار نادرست یا دلخوری اشتباه، سمی شوند. با این حال سام می‌داند که اگر حمایت محبوب‌ترین دختران مدرسه را ترک کند واقعاً دیوانه است. بنابراین وقتی سم با کارولین ملاقات می‌کند، باید دوست جدیدش را با حس طنز و بدون یک راز پنهان نگه دارد، درست در همان بالا با مراجعه هفتگی سم به روانپزشکش.

کارولین سم را با Poet’s Corner معرفی می کند، یک اتاق مخفی و یک گروه تنومند از افراد نامناسب که توسط مدرسه در کل نادیده گرفته شده اند. سم بلافاصله به سمت آنها کشیده می شود، مخصوصاً یک پسر گیتار نواز با استعداد شعر، و شروع به کشف جنبه جدیدی از خود می کند. به تدریج، او شروع به احساس “عادی” تر از همیشه به عنوان بخشی از جمعیت محبوب می کند … تا زمانی که دلیل جدیدی برای زیر سوال بردن سلامت عقل خود و آنچه که برایش عزیز است پیدا می کند.