جادوگر مرده است و کشف جسدش به وسیلة گروهی از بچه‌‌ها که در نزدیکی کانال آبیاری بازی می‌کنند،‌ تمام روستا را به تحقیقاتی در مورد چرایی و چگونگی این قتل سوق می‌دهد. شایعات و شبهاتی پخش می‌شود.
داستان که با هر راوی غیر قابل اعتمادی بی‌امان جرئیاتی جدید، اعمالی پلید و توحشی جدید را در سیل زبانی شگفت‌انگیزی برملا می‌‌کند، ملکور ذرة کوچکی انسانیت از این شخصیت‌هایی بیرون می‌کشد که اکثراً به عنوان واقعاً غیرقابل اصلاح کنار گذاشته‌ شده‌اند و آخرین پرترة از یک روستای جهنمی مکزیکی را شکل می‌دهد.
مثل رمان۲۶۶۶ روبرتو بلانو یا برترین رمان‌های فاکنر،‌ فصل توقند در جهانی مملو از افسانه و خشونت می‌گذرد،‌ در خشونتی واقعی، ‌از آنهایی که در زمین نفوذ می‌کند و همه چیز اطرافش را مسموم می‌کند: این دنیایی است که هرچه عمیق‌تر کشفش کنید وحشتناک‌ و وحشتناک‌تر می‌شود.

شاهدخت مارن، راز سر به مهری دارد.
او تنها شانزده سال داشت که روحش را به ادونیا، ساحره‌ی دریا، فروخت. از زندگی در زیر آب دست شست تا به خشکی برود و به وصال معشوقه‌اش، شاهزاده اریک برسد…اما پس از تحمل یک دهه آزار و خشونت زیر دست شاهزاده‌ی سنگدل، دیگر هیچ چیز نمی‌خواهد جز اینکه اریک و آن زندگی درباری را رها کرده و ادونیا را پیدا کند تا طلسم را باطل کند.
فرصت فرار زمانی پیدا می‌شود که بدنام‌ترین دزدان دریایی، شاهزاده و همسرش را حین سفر دریایی‌شان به آن‌سوی مرزها، گروگان می‌گیرند. ناخدای دزدان، کسی نیست جز رمزی بونز باتیستای مخوف. مارن داستان‌های ترسناک و شرم‌آوری درباره‌ی ناخدای منفور شنیده: از قرار معلوم، نه‌تنها کشتی‌اش تسخیر شده و خدمه‌اش ملعون و نفرین شده‌اند؛ که هیچ زندانی‌ای نیز از دستشان جان به‌در نبرده. خوشبختانه، مارن پی می‌برد که این ناخدا، خرده‌حسابی با ساحره‌ی دریا دارد و شاید با ذره‌ای شانس، بتواند زندگی گذشته‌اش را پس بگیرد. حتی اگر این گره به دست ناخدایی شرور باز شود.
اما وقتی‌که رمزی از هویت مارن باخبر می‌شود و می‌فهمد که عطش او برای خونریزی و انتقام و آزادی، دست کمی از خودش ندارد، چیزهای بیشتری از او طلب می‌کند.
در این میان، مارن شیفته‌ی شخصیت تاریک و مرموز ناخدا شده و به اسراری درباره‌ی او پی می‌برد که از راز خودش مرگبارتر است.
اما در آب‌های آزاد، نباید فقط از هیولاهای خفته در زیر امواج ترسید.