و هو الحی با کمال شعف به اطلاع دوستان و آشنایان می رساند که بهرام صادقی زنده است. بله، زنده و حی و حاضر، همانطور که بود: بلند و باریک و با چشمهای مهربان؛ اما زهرخندی بر لب. اصلا شوخی کرده است، با همه ما. مگر از پس 1346 حتی از همان 40، سال چاپ ملکوت، همین کارها را نمی کرد؛ با تو، یا با هرکس؟- پیغام می گذاشت که: «حتما حتما ببینمت، کار واجبی است.» روز و ساعت و حتی جای دقیق وعده را هم متذکر شده بود: «همان میز که سه کنج طرف راست فیروز است.» بعد هم نمی آمد. یک هفته ای هیج جا نمی آمد، گاهی حتی ماهی هیچ کس نمی دیدش. به هرجا هم که سر می زدیم، بی فایده بود. بالاخره روی در جایی پیداش می شد. می خندید. گاهی حتی سر چهارراهی و به ناگهان درنگی می کرد، چیزی یادش آمده بود، می گفت: «دو دقیقه همین جا باش، برمی گردم.» از خم کوچه که رد می شد، باز برمی گشت: «جایی نروی، ها!» نمی آمد، می دانستیم که نمی آید، اما می ایستادیم، آنقدر که به قول خودش در «سراسر حادثه». برگرفته از«یادی از بهرام صادقی» باغ در باغ (مجموعه مقالات) هوشنگ گلشیری

خیابان کاتالین، اثر ماگدا سابو، نخستین بار در سال 1969 در مجارستان منتشر شد و در سال 2017 با ترجمۀ لن ریکس به دست انتشارات نیویورک ریویو بوکس  به زبان انگلیسی منتشر شد. این کتاب در سال 2007 برندۀ جایزۀ «سه‌وِن» بهترین رمان اروپایی شد و در سال 2018 برنده «جایزه ترجمه پن» شد.

|      ماگدا سابو در خیابان کاتالین روابط انسانی را در تصویری بزرگ روایت می‌کند و سرنوشت سه خانواده را، که زمانی در خیابان کاتالین در شهر بوداپست همسایه‌های دیواربه‌دیوار هم بودند، در طول سه دهۀ متلاطم تاریخی به تصویر می‌کشد. (نیویورک تایمز)

|      ماهیت گمراه‌کنندۀ زمان همراه با خطاها و گسست‌ها و سکوت‌ها مضمون مسلط رمان است که در دو بخش «جاها» و «آنات و برش‌هایی از اتفاقات» به قلم درآمده است. (آیریش‌تایمز)

|      رمان سابو عمیقا در معنای وطن یا زندگی در وطن غور می‌کند، در جهانی که این مفهوم در آن فرو می‌پاشد و به ویرانۀ خود بدل می‌شود