در سال‌های اخیر، استفادۀ بیش از اندازه از واژۀ «خودشیفتگی» این واژه را حسابی از وزن و معنا تهی کرده است. یاد کردن از کسی به عنوان «خودشیفته » تبدیل شده به تشخیص غیرحرفه ای باب روز و محبوب کارشناسان و گزارشگران رسانه‌ها که مشتاقانه آن را دربارۀ فلان آدم مشهوری که به تازگی درگیر ماجرای رسوایی شده یا بهمان سیاستمداری که هنگام عملی ناپسند در تله افتاده به کار می‌برند.

🔹این واژه را برای اشاره به مردان و زنان از هر گروه اجتماعی به کار می‌بریم، از هنرپیشگان معروفی که جلوی چشم مردم رفتار ناپسندی از آنان سر زده تا دوستانی که مدام عکسهای خوشنمای خود را در اینستاگرام می‌گذارند.
این روزها گویی تقریباً همه خودشیفته اند.

🔹وقتی این برچسب را به این همه آدم می‌زنید، معنی‌اش گنگ می‌شود و بیش از اندازه تعمیم می‌یابد. اشاره کردن به کسی تحت عنوان «خودشیفته» تبدیل شده به کلیشه، و آنچنان رایج شده است که دیگر فکر نمی‌کنیم واقعاً معنی‌اش چیست.

🔹هدف این کتاب رهانیدن مفهوم خودشیفتگی از این معنای کلیشه‌ای و روشن کردن ماهیت پیچیدۀ آن است. خودشیفتگی طیفی از حالت‌های ممکن را شامل می‌شود، از عزت نفس سالم و طبیعی بگیرید تا خودشیفتگی بیمارگونه.