نگاهم به بالا افتاد…و نوری عظیم را دیدم،بسیار عظیم،زیبا و به طرزی عجیب سپید بود.آن نور از نوع نورهای عادی مثل آفتاب نبود.نوری بی نهایت عالی بود.نورانی تر از نور بود.می توانم بگویم انفجار سحر انگیزی از یک نوع انرژی فوق العاده عظیم بود.با آن که خیلی شدید به نظر می رسید کور کننده نبود.احساس می کردم و اطمینان داشتم که بر تمام ذرات بهشت برزخی سیطره دارد….