درمانگر بيست و چهارساله اي به نام پرتو حقيقي كه در مركز توانبخشي ذهني كودكان كار مي كند، پس از مراجعه ي پدري جوان همراه با پسرچهارساله اش كه به اوتيسم مبتلا است، درگير شخصيت عجيب و پرخاشگر او مي شود. كسري بهراد از نظر پرتو كتابي است قطور كه به هيچ كدام از زبان هاي دنيا نوشته نشده، اما او قصد فهميدنش را دارد. درگير شدن با زندگي كسري با همه ي فراز و نشيب ها و مجهولاتش براي دخترك جذاب است تا جايي كه او را به دوست داشتني عجيب و غريب وامي دارد.

پوشيدن لباس هاي تنگ، اين بچه رو اذيت مي كنه. لمس شدن و در آغوش گرفته شدن هم همين طور و كلي موقعيت ديگه كه اين بچه ها تحملش رو ندارند و خانواده ها به اشتباه بچه رو تو اون موقعيت بارها و بارها قرار مي دن و آگاه نيستن كه بدتر باعث بي قراري بچه مي شن!

– هميشه تو حمام گريه مي كنه!

حرف زده بود؛ داشت راجع به مشكلات پسرش با من حرف مي زد، بدون اين كه اون حس تمسخرآميز تو صداش باشه. ناخودآگاه به چشم هاش خيره شدم؛ خيره شدم و ترسيدم! هيچ وقت چشمي رو نديده بودم كه به اين حد، سياه باشه! هميشه تعريف عام، از چشم و ابروي مشكي، قهوه اي خيلي تيره بود، اما چشم هاي اين مرد سياه بود! سياهِ سياه!