کارسون مک کالرز، نویسندۀ زن آمریکایی که بسیاری او را مهم‌ترین نویسندۀ زن نیمۀ دوم قرن بیستم در آمریکا می‌دانستند، در آخرین رمانش ساعت‌بی‌عقربه (1961) با شیوه‌ای متفاوت به مسئله نژادپرستی می‌پرازد، وقایع این رمان در شهری کوچک در یکی از ایالت‌های جنوبی رخ می‌دهد و در آن چند خرده داستان هر کدام با یک شخصیت متفاوت به هم می‌پیوندد و در لحظه آخر سیر وقایع به گونه‌ای پیش می‌رود که شخصیت‌ها باید برای جان نوجوانی سیاه پوست دست به انتخابی اخلاقی بزنند.

ساعت بی عقربه را مکالرز به سبک معمول خودش نوشت: تکنیک‌های روایی قوی، توصیف دقیق شخصیت‌ها و به کار گرفتن قهرمانی که هم قربانی و هم شاهد اتفاقات اصلی داستان است. مکالرز، که در دهه‌های بیست و سی زندگی‌اش نویسندۀ پرکار و موفقی بود، «ساعت بی‌عقربه» را بعد از ده سال سکوت منتشر کرد. این کتاب در زمان انتشارش در مقایسه با دیگر آثار مکالرز آنطور که باید دیده نشد، اما اکنون و پس از گذشت سال‌ها از انتشار آن به دلیل نوع روایت و موضوع آن توانسته است جایگاه خود را به عنوان رمانی جلوتر از زمانه‌اش به دست آورد.