پاره اول

تا حالا شده رد جوی آبی رو بگیرین و ببینین کجا می‌ریزه؟ بهتون می‌گم، فاضلاب! اگه به این فاضلاب خوب دقت کنین کلی جونور ریز و درشت توش دست و پا می‌زنن و زندگی می‌کنن. تعجب‌آوره اما حقیقت داره، تو عمق فاضلاب، زندگی به صورت دیگه‌ای جریان داره و اون جونورهای ریز و درشت به این نوع زندگی عادت دارن، مثه من و خیلی‌های دیگه. عادت!

پاره دوم
چه سال‌های وحشتناکی! از قصه‌های صفحه‌ی تو وحشتناک‌تر! اون‌قدر نقش بازی کردم که خودم رو هم فراموش کردم. تصور کن زنی رو به قول فروغ اون هم در آستانه فصل سرد، در غاری پر از قندیل و یخ، به دنبال کبریتی تا با شعله ناچیزش گوشه‌ای از زندگیش رو روشن کنه. من بچه می‌خواستم اما شهامت دفاع از این حس رو نداشتم، حس‌ها رو ازم گرفته بودن. نه… نه… خودم گرفته بودم، خودم اجازه داده بودم که این حس‌ها رو ازم بگیرن و زنده به گور کنن!