هگل از وقتی به ایران آمد «بود»؛ به تمامی و با همۀ آثار ترجمه ناشده و نخوانده‌اش، حتی تا همین حالا، بود. در روایت گوبینو از علاقۀ غریب ایرانیانی که با او محشور بودند به آرای هگل و اسپینوزا سخن به میان آمده است. توجه کنیم که گوبینو دقیقاً چه می‌گوید: «فیلسوفان ایرانی که با من آشنا هستند بیشتر مایل‌اند که معرفت کاملی به احوال اسپینوزا و هگل پیدا کنند. و علت آن هم معلوم است زیرا که افکار این دو فیلسوف آسیایی است.»