درباره تاریخچه داستان کوتاه در فرانسه نظر واحدی وجود ندارد. به عقیده برخی اواخر قرون وسطی از پیدایش این نوع نشان دارد و در این زمان است که داستان کوتاه جایگزین انواع حکایت های کوتاه که هرنوع نام خاص خود را دارد می شود. ولی جهش واقعی آن به قرن شانزدهم و زمانی مربوط می شود که ملکه ناوار مجموعه داستان- قصه ای می آفریند که در آن، در کنار سرگذشت های بی رویه میراث قرون گذشته، داستان های جدی و پر وقاری جای می گیرند که در آن ها «لطیفه» های بی پرده جای خود را به تحلیل های روانی می دهند. ترجمه داستان کوتاه آن زمان از لحاظ موضوع و ترکیب به میزان قابل توجهی با رمان دارای پیوند است… دوران شکوفایی داستان کوتاه فرانسوی در قرن نوزدهم فرا می رسد. از رمان نویسان بزرگ این قرن کمتر کسی به داستان کوتاه روی نمی آورد و برخی چون استاندال، بالزاک، زولا، ساند،گوتیه…و حتی شاعر و نمایشنامه نویس بزرگی چون موسه که رمان نویسی اش در مقایسه به دور نمی مانند. نویسندگانی چون مریمه و به خصوص موپاسان که هجده مجموعه داستان کوتاه به چاپ می رساند به مثابه متخصصان «نوول» نویسی روی می نمایند.