کتاب گریزان در سال ۲۰۱۱ در ترکیه منتشر شد. این اثر، برخلاف آثار دیگر شافاک، در گروه رمان‌ها قرار نمی‌گیرد. گریزان شامل یادداشت‌های الیف شافاک است که او آن‌ها را در روزنامه‌هایی همچون خبر‌تورک منتشر می‌کرد. اغلب این یادداشت‌ها حول موضوعاتی مثل هویت زن، ادبیات، رابطه‌ی بین زن و مرد، دغدغه‌های شخصی و دیگر مسائل می‌چرخد. شافاک سعی کرده در این کتاب بی‌پرده با مخاطب روبه‌رو شود و، فارغ از فضای رمان، با او راجع به مسائل روز، زن و هویتش و موضوعات اجتماعی سخن بگوید.
————————————————————————————-
برشی از رمان:
همه‌ی شغل‌ها انسان را نابود می‌کنند، جز یکی: «شاعری». این حرف را شارل بودلر گفته بود. حالا دیگر این هم درمورد زمان ما صدق نمی‌کند. حالا دیگر حتی شاعری هم، مثل شغل‌های دیگر، روحمان را ذره‌ذره نابود می‌کند. با آرایش، زخم‌هایمان را، حفره‌های درون روح و هویتمان را می‌پوشانیم. حفره‌هایمان را با کار و مشغولیت، با ورود به عرصه‌های اجتماعی، با شهرت و عنوان و موفقیت‌های شغلی پر می‌کنیم. اما پشت این زرق‌وبرق، همه‌مان درد مشترکی را حس می‌کنیم: حس نقصانی که نتوانسته‌ایم کاملش کنیم. خستگی و پژمردگی پایان‌ناپذیری را همچون کیسه‌ی آردی روی دوشمان حمل می‌کنیم. روزها مثل سنگ آسیاب، آهسته و سنگین به دور خود می‌چرخند. ما آدم‌ها دنبال عشقی هستیم که ما را از این دایره‌ی ابدی بیرون بکشد، عشقی متفاوت و غیرمعمولی…