ما ناباورانه به موضوع نگاه می کردیم، گیج و منگ بودیم، ناگهان مرد زل زده از جا برخواست، او هیچ وقت بدون راهنمایی مهربانو از جا بلند نمی شد! یا کاری انجام نمی داد، شروع به حرکت کرد و به سمت خروجی چشمه رفت، به هیچ کس و هیچ چیز هم نگاه نمی کرد، حتی به مهربانو! مصمم بود برود! از سرازیری هم به پایین رفت، مهربانو که انتظار چنین چیزی رو نداشت، از جاش بلند شد و اونم به دنبالش از سرازیری شروع به پایین رفتن کرد. گیج این حادثه بودم که گریه خانم کوپر من رو به حال خودم برگردوند، مرد جوان اتاقک نشین هم حالا ساکت بود و هیچ عکس العملی نداشت . اونها رو نگاه می کرد که در کویر راه برگشت رو پیش گرفته بودن و بدون عجله بر می گشتن! مهربانو این بار چه حاجتی رو از آب مقدس طلب کرده بود؟ مرد جوان اتاقک نشین هم پشت سر اونها از غار خارج شد و با فاصله کمی به دنبالشون رفت و هر سه پشت سر هم شروع کردن در کویر به راهپیمایی، رفتند تا ناپدید شدند.