«شهرمِه» شامل یازده داستان است؛ داستان‌هایی گاه بلند، گاه کوتاه و گاه بسیار کوتاه که کارلوس روئیث ثافون مدتی پیش از مرگ، پس از ویرایش نهایی، آن‌ها را به ناشر خود سپرده بود. ثافون در این داستان‌ها بار دیگر خواننده را به سفری درون فضاهای مِه‌گرفته، گوتیک و رازآلود شهر بارسلون در دوره‌های مختلف تاریخی می‌برد؛ از دوران تفتیش عقاید در قرن پانزدهم میلادی گرفته تا دوران زندگی سِروانتِس در قرن شانزدهم و هفدهم و…تا دوران جنگ داخلی اسپانیا در نیمۀ اول قرن بیستم. داستان‌هایی گاه درآمیخته با فضاها و شخصیت‌های شناخته‌شده در مجموعۀ چهارگانۀ «گورستان کتاب‌های فراموش شده» و گاه با فضاها و شخصیت‌هایی کاملاً بی‌ارتباط با آن. اما نقطۀ اشتراک تمامی این داستان‌ها از یک سو همان رازآلودگی و تصاویر سرشار از ابهامی‌ست که برای طرفداران این نویسندۀ فقید نمودی بسیار آشنا دارند و از سوی دیگر همان تأکید همیشگی ثافون بر تیرگی، تباهی، تنهایی و سرشت تلخِ نهفته در اعماق روح بشر که در هر برگی از اوراق داستان‌های او رخ می‌نمایانَد..