اگر خواهان یکپارچگی وجود خود هستید، اگر از قطعه، قطعه و پاره پاره بودن جانتان رنج می برید، از تاریکی های درون پروا مکنید! تاریکی همیشه جایگاه پلیدی ها و زشتی ها نیست. ای بسا با موهبت های نیک و زیبا که در سایه نادیده انگاری ها ما در نیمه تاریک وجودمان خفته اند و در انتظار نیم نگاه مهر آمیز و دست نوازشی می سوزند، انباشته می شوند و ناخودآگاه، در لحظاتی نامنتظر به صورت گدازه های آتشفشانی سرریز می کنند.