رمان انجمن شاعران مرده اثر ان.اچ.کلاین.بام و بر اساس فیلمنامه‌ی تام شولمن نوشته شده است. داستان رمان درباره‌ی تغییر است. معلمی وارد یک دبیرستان با نظامی خشک و متعصب می‌شود و با مفاهیمی تازه و متفاوت از قوانین سنتی شاگردانش را به چالش می‌کشد. او یادآور مرگ می‌شود، یادآور از دست رفتن زمان و مدام در گوش مخاطبان خود زمزمه می‌کند که: دم را غنیمت بشمارید… جامعه‌ی متعصب هیچ‌گاه این باورها را تاب نمی‌آورد و به دنبال حذف این افکار می‌شود. معلم اخراج می‌شود اما شمعی را در دل شاگردانش روشن کرده که ادامه‌ی راه او خواهند بود، ادامه‌ی عصیان بر قواعد کهنه‌ی مرسوم که مثل سقف کوتاه، انسان‌های بلندپرواز را می‌آزارد…

آیا تا به حال فکر کرده‌اید که به اندازه استیو جابز محبوب
بودن چه حسی دارد؟
لحظه‌ای را تصور کنید که وارد اتاق کار خود می‌شوید و
همکاران‌تان به سرعت به شما توجه می‌کنند. می‌خواهند
حرف‌های شما را بشنوند و مشتاق هستند مورد تأیید شما
قرار بگیرند. برای افراد کاریزماتیک این یک مدل زندگی
است که هر کسی تحت تأثیر آنها قرار می‌گیرد. مردم به شکل
آهنربا مجذوب آنها می‌شوند و احساس می‌کنند. به طرز
عجیبی تمایل دارند که هر طوری شده به آنها کمک کنند.
افراد کاریزماتیک زندگی‌های جذابی دارند، آنها گزینه‌های
عاشقانه بیشتری دارند، کسب و کارشان رونق دارد و استرس
کمتری را تجربه می‌کنند.
امروزه کاریزما به دانش کاربردی تبدیل شده است. کاری که
این کتاب انجام می‌دهد این است که این دانش را با ابزارهای
کاربردی و قابل اجرا به همراه نتایج قابل اندازه‌گیری در
اختیار شما قرار می‌دهد.

واقع‌نگری آخرین میراث هانس رُزلینگ، استاد برجستۀ سوئدی در حیطۀ سلامت عمومی، است. کتاب چند ماه پس از درگذشت رزلینگ به کوشش دو همکار سخت‌کوش او، پسر و عروسش، منتشر شد. رزلینگ در مقدمۀ این کتاب جسورانه، نخست نشان می‌دهد که ما آدمیان در فهم اوضاع جهان تا چه اندازه […]

سخن علی و تبیینی در زندگی روزمرۀ ما، و نیز در علوم، چنان فراگیر است که در باب اهمیتش به‌سختی می‌توان اغراق کرد. ما علت‌ها را جست‌وجو می‌کنیم و به‌دنبال تبیین‌ها می‌گردیم تا بفهمیم چیزهای اطرافمان چطور و چرا در وضعیت فعلی‌شان هستند. همچنین علت‌ها را جست‌وجو می‌کنیم و به‌دنبال تبیین‌ها می‌گردیم تا در جریان رویدادها مداخله کنیم. ما به علیت و تبیین علاقه‌مندیم چون اندیشه‌ورز و کنشگریم، چون موجوداتی در دو ساحت نظر و عمل هستیم، و نظر و عمل با زنجیره‌های علی به هم متصل‌اند. فیلسوفان دیرزمانی است بر سر ماهیت علیت و تبیین با هم اختلاف‌نظر دارند. آنها نظریه‌هایی مختلف، ذیل برنامه‌های متافیزیکی یکسان یا رقیب، ارائه کرده‌اند. اغلب فیلسوفان فکر می‌کنند این مفاهیم برای تفکر ما در حوزۀ علم و روابط روزمره محوریت دارند، اما برخی نیز اهمیت آنها را منکرند و می‌گویند بهتر است هرچه زودتر آنها را کاملا کنار بگذاریم. این کتاب دربارۀ مبانی فلسفی علیت و تبیین است، اما به‌تدریج در آن روشن می‌شود که اندیشیدن به این دو مفهوم نمی‌تواند به‌نحوی شایسته انجام شود، مگر اینکه پای قوانین طبیعت نیز به بحث باز شود. لذا کتاب به سه بخش تقسیم می‌شود: علیت، قوانین طبیعت، و تبیین. در این کتاب شرحی تجربه‌گرایانه از قوانین و علیت و شرحی درکل وحدت‌گرا-قیاسی‌گرا از تبیین به دست داده شده است

هگل در وضعیتی حیرت‌انگیز قرار دارد. از یک ‌سو، با تأثیر فلسفی و تاریخی عظیم هگل مواجه‌ایم؛ نامعقول نیست بگوییم بخش اعظمی از آنچه در روال آکادمیک رایج تحت عنوان «فلسفۀ اروپایی معاصر» طبقه‌بندی می‌شود با هگل آغاز و به درجۀ زیادی با او مشخص می‌شود؛ این تأثیر عمدتا ناظر به اقدام هگل است مبنی بر طرح مسئلۀ «سوبژکتیویتۀ تاریخی». از سوی دیگر، چنین می‌نماید که هگل شمار بسیاری از شخصیت‌های برجستۀ عالم اندیشه را متقاعد یا از کوره به در کرده است، بی‌آنکه چیزی به نام اجماع بر سر موضع بنیادی فلسفۀ هگل در کار باشد.

رابرت پیپین در میان هگل‌پژوهان و دوستداران فلسفۀ هگل و ایدئالیسم آلمانی اندیشمند و فیلسوفی نام‌آشنا است و کتاب پیش رو اکنون یکی از آثار کلاسیک در فلسفۀ هگل محسوب می‌شود. پیپین فلسفۀ هگل را چنان ژرف موردکاوش و پژوهش قرار می‌دهد که به‌جرئت می‌توان گفت کمتر کتابی دربارۀ هگل به پای کتاب او می‌رسد.

روایت یا تفسیری که پیپین در این کتاب از فلسفۀ هگل به دست داده است به «تفسیر غیرمابعدالطبیعی» از فلسفۀ هگل شهرت یافته است. بااین‌حال، پیپین در مقدمه‌ای که بر ترجمۀ فارسی کتاب نوشته است می‌گوید: «به دلیل نوشتن این کتاب به دفاع از تفسیری “کانتی” از ایدئالیسم هگل و خوانشی “غیرمابعدالطبیعی” یا حتی “ضدمابعدالطبیعی” از موضع بنیادی هگل در پدیدارشناسی روح و دانش منطق شهرت یافتم. اینها، چنان‌که توضیح خواهم داد، توصیف‌هایی بسیار گمراه‌کننده از کار درآمدند.»

ما انسان‏‌ها جانورانی ناکامل و پرداخت‌نشده‌‏ایم که خود را با فرهنگ تکمیل می‌‏کنیم و می‌‏پردازیم؛ البته نه از طریق فرهنگ به معنای عام، بلکه به صورت‌‏های بسیار جزئی آن: یعنی با فرهنگ جاوه‏‌ای، هوپی و ایتالیایی، فرهنگ طبقۀ بالا و پایین، دانشگاهی یا تاجرپیشه. از قابلیت یادگیری انسان و انعطا‏ف‌پذیری او بسیار سخن رفته است، ولی حتی از آن حیاتی‌‏تر، وابستگی شدید او به نوع خاصی از یادگیری است که همان دستیابی به مفاهیم، ادراک و کاربرد نظام‌‏های خاص معنای نمادین است. سگ‏‌های آبی برای خود سد می‌‏سازند و پرندگان آشیانه، زنبورها جای خوراکشان را پیدا می‏‌کنند، بابون‌‏ها گروه‌‏هایی اجتماعی را سازمان می‌‏دهند و موش‏‌ها بر اساس صورت‏‌هایی از یادگیری که بیش‌تر متکی بر آموزش‏‌های رمزبندی‌شده در ژن‏‌هایشان است، جفت‏گیری می‏‌کنند و در برابر محـرک‌‏های خـارجی با الگـوهای مناسبی واکنش نشان می‌‏دهنـد؛ بدین‌‏سان، کلیدهای جسمانی در قفل‏‌های ارگانیک جا داده می‏‌شوند. ولی انسان‌‏ها سد و سرپنـاه‏ می‏‌سازند، خـوراکشان را می‌‏یابند، گـروه‏‌های اجتماعی‏‌شان را سازمان می‌‏دهند و با راهنمایی دستورهایی جفت‌ جنسی‏‌شان را پیدا می‌‏کنند که به طور ژنتیکی رمزبندی نشده‏‌اند، بلکه با نمودارها و طرح‌‏ها، دانش شکار، نظام‏‌های اخـلاقی و داوری‌‏های زیبایی‌‏شنـاختی عمل می‌‏کنند؛ بدین‌‏سان، ساختـارهای مفهومی استعدادهای بی‌‏شکل را قالب‌‏بندی می‌‏کنند.

پیدایش مفهوم علمی فرهنگ به براندازی دیدگاه سرشت انسانی انجامید که در عصر روشن‌اندیشی بر اذهان تسلط داشت یا دست‌کم با از میان رفتن این دیدگاه ارتباط داشت و جایش را نظری گرفت که نه تنها پیچیده‌‏تر، که وضوح بسیار کم‌تری هم دارد. از آن زمان تاکنون تلاش برای روش ساختن این نظر و به دست دادن شرح قابل‌فهم‌‏تری از ماهیت انسان، بر تفکر علمی در بارۀ فرهنگ حاکم بوده است. انسان‌‏شناسان که در بررسی‌‏هایشان با پیچیدگی به درجه‌‏ای بسیار پیچیده‌‏تر از آنچه تاکنون می‏‌پنداشته‏‌اند برخورده‏‌اند، درگیر نوعی تلاش دردناک برای سامان دادن به این پیچیدگی بوده‌‏اند.