هرگاه می‌شنوم که سخنران مراسم فارغ‌التحصیلی، دانشجویان را ترغیب می‌کند که «وارد جامعه شوید و رهبر باشید» می‌خواهم بایستم و با صدای بلند بگویم «نه!!! لطفا رهبر نباشین، مگه اینکه دلیل موجهی برای رهبر بودن داشته باشین، که احتمالا هم چنین دلیلی ندارین!» بگذارید توضیح دهم.

این کتاب یازده یا دوازدهمین تالیف من در باب کسب‌وکار است، البته بستگی دارد به اینکه چطور آنها را بشمارید. اگر کسی می‌خواست مطالعه کتاب‌های مرا شروع کند، به او می‌گفتم که ابتدا همین کتاب را بخواند.

چراکه اغلب دیگر کتاب‌هایم بر «چگونگی» رهبر بودن تمرکز دارند، ازجمله اینکه: چگونه می‌توان یک سازمان سالم را اداره کرد (کتاب مزیت)، چگونه می‌توان تیم منسجمی را هدایت کرد (کتاب پنج دشمن کار تیمی) و چگونه می‌توان گروهی از کارکنان را مدیریت کرد. هرچند در طی سال‌ها، به این نتیجه رسیده‌ام که برخی افراد دستورالعمل‌هایم را نمی‌پذیرند چراکه از همان ابتدا برای رهبر شدن انگیزه‌[ی اشتباهی] داشته‌اند.

افراد زیادی در دوران کودکی‌ام من و دوستانم را تشویق می‌کردند که رهبر شویم. توصیه‌هایشان را پذیرفتم و از زمانی که توانستم سرگروه یک تیم باشم یا شورای مدرسه را اداره کنم، به دنبال فرصتی برای رهبریِ افراد و سازمان‌ها بودم. اما مثل خیلی‌ها، همیشه به این فکر می‌کردم که چرا باید رهبر می‌شدم؟!

بدیهی است که انگیزه اولیه برای بیشتر جوان‌ها و بسیاری از مسن‌ترها، مزایایی است که رهبربودن به همراه دارد؛ مثل شهرت، موقعیت و قدرت. اما افرادی که با این چیزها ترغیب می‌شوند، وقتی می‌بینند رابطه چندانی بین انجام وظایف و رسیدن به آن پاداش‌ها وجود ندارد، اصول رهبری را نمی‌پذیرند. آنها تصمیم می‌گیرند به جای کمک کردن به افراد تحت رهبری‌شان، وقت و انرژی‌شان را صرف همان چیزهایی می‌کنند که دنبالش بودند. این تفکر به همان اندازه که خطرناک است، شایع هم هست. هدف از تالیف کتاب «انگیزه» کاهش شیوع این نگرش است.

امیدوارم این کتاب به شما در درک، و شاید، در تطبیق انگیزه‌هایتان برای رهبری کمک کند به طوری که بتوانید ماهیت سخت و حساس رهبری سازمان را دریابید. و شاید، به شما کمک کند تا به این نتیجه خوشایند برسید که شاید اصلا نمی‌خواهید رهبر باشید و به خود اجازه دهید که در جایگاهی دیگر، از استعدادها و علائقتان به شکل بهتری استفاده کنید.

سازمان ها و اشخاص زیادی، غرق در اندیشه پیروزی هستند. اما چگونه می توانیم در بازی پیروز شویم که در حقیقت هیچ پایانی ندارد؟ چنین چیزی اصلا وجود ندارد. مثلا چیزی به اسم «برنده شدن» در کسب و کار داریم؟!

کتاب های «با چرا شروع کنید و رهبران آخر غذا می خورند سایمون سینک، به میلیون ها نفر کمک کرد تا قوانین مخفیِ حاکم بر رفتار را مشاهده کنند. اکنون، کتاب بازی بی نهایت ما را به چالش می کشد تا دیدگاه مان را درباره نحوه کارکرد سازمان ها بازبینی کنیم. این بار، سایمون سینک به دنبال پاسخی برای یک سوال جالب است: چگونه در یک بازی که هیچ خط پایانی ندارد، رو به پیشرفت باشیم و دوام بیاوریم؟

بازی هایی مثل فوتبال و شطرنج، با قوانین مشخص و نقطه پایان واضح، بازی محدود محسوب می شوند. اما بازی کسب و کار، نامحدود و بی نهایت است؛ و در آن، چیزی به اسم «برنده شدن» وجود ندارد، چرا که همواره چالش های جدید پیش می آید، قوانین بازی مشخص و پایدار نیست، بازیکنان ثابت و همیشگی نیستند و هیچ خط پایانی برای آن متصور نیست.

در بازی بی نهایت کسب و کار، تنها کسانی برای مدتی طولانی دوام می آورند که با قوانین نامحدود بازی می کنند. آنها کارهایی انجام می دهند که قادرشان می کند تا نوآورتر، منعطف تر و پایدارتر از رقبا باشند.