مجموعه داستان پیش رو، فرم و محتوای متنوع و متفاوتی دارد و نگاهی جوان و جست جو گرا را در حوزه ی ادبیات داستانی دنبال میکند. از زیستن در قلب تهران مدرن در «شاید اگر ویرجینیا وولف باشی» ، تا شهرک های بی روح حاشیه ی شهر در «معصوم» و از بازی عاشقانه ای در پی بازسازی روزگار خوش رفته در «متاستاز» و «روح مسخ شده ی کتایون» ، تا گره خوردن رویای دختری جوان به جادوی شرق دور در «باور کن تو فوجیکو نیستی»
نعیمه بخشی در اولین تجربه ی خود نشان داده که نمیخواهد در دایره ی بسته ی طرح کلیشه ای مسائل زنان باقی بماند و جسورانه تخیل خود را در میان راوی ها وفضاهای گوناگون تقسیم کرده است. در آمیختگی برخی از داستان های این مجموعه با اساطیر، افسانه های شرق دور و شیوه ی روایت هزار و یک شب، گواه همین تخیل ورزی بوده که طعمی راز آلود، گوتیگ و شرقی به کتاب بخشیده است.