کتاب «دگردیسی شیء معمولی» اثر آرتور دانتو، یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین متون فلسفی قرن بیستم درباره هنر است. دانتو در این کتاب، با نگاهی تیزبین و عمیق، به پرسشی بنیادین پاسخ می‌دهد:
چرا یک چشمه‌ی مارسل دوشان یا جعبه بریلو‌ی اندی وارهول اثر هنری محسوب می‌شود، اما مشابه همان اشیا در دنیای واقعی فقط «شیء معمولی» است؟

دانتو با تحلیل هنر مدرن و معاصر، نشان می‌دهد که مرز میان هنر و زندگی روزمره چگونه دگرگون شده و چرا درک این مرز، برای فهم هنر امروز حیاتی است. این اثر نقطه عطفی در فلسفه هنر است و خواننده را وارد سفری فکری می‌کند که نگاهش به هر اثر هنری را برای همیشه تغییر می‌دهد.

بعد از خواندن پاره نکردیم قصۀ زندگی زنی از خلال نامه‌هایش است. نامه‌هایی صدساله که هنگام تخریب یک ساختمان قدیمی در یک چمدان پیدا شدند. قصۀ رباب دیده‌بان، زنی ساده و معمولی که در روشنایی شعلۀ تنها چراغ خانه می‌نشست و برای خودش، برای من و برای تو می‌نوشت و بخش مهمی از تاریخ ایران را بازمی‌گفت؛ بخشی که در پستوها، نامه‌ها و چمدان‌های چرمی قدیمی و توی زیرزمین‌های خاک‌گرفتۀ خانه‌های کلنگی گم شده بود. قصۀ خودش و تمام زنانی را که برای اولین بار، بی‌خجالت و ترس از عشق و درد و حتی خشمشان حرف زدند، زنانی که دندان روی هم فشردند، از پله‌های مرمری ساختمان تلگرافخانه بالا رفتند، درِ اتاق‌های دلگیر رؤسای بی‌حوصله را باز کردند و روشن و سربلند وارد شدند و به قول پدر رباب حتی کاری مردانه کردند؛ اما همیشه زن بودند، عاشق بودند و عاشق ماندند.