متین سرفه می‌کند همچنان. از یخچال شیر بر می‌دارد و می‌ریزد توی تابه و شعله‌ی دیگر گاز را روشن می‌کند. بعد به سختی می‌گوید: «بابا دمت گرم! چه منبری! یه نتیجه‌گیری نهایی هم بفرمایید تا دل‌ها رو روانه کنیم و بیشتر ملکه‌ی ذهن‌مون بشه این مجلس تذکار!»

فاتح، قاطع می‌گوید: «پیاده‌ت می‌کنند!»

«از لحاظ فک؟!»

«فرقی نمی‌کنه! اما قطار انقلاب رو گفتم!»

متین می‌خندد: «قطار انقلاب که معمولاً همین‌جوریه! یا پیاده می‌شی، یا پیاده‌ت می‌کنند! یادت نیست اولین اعزام رو؟!»

«اولاً که اون قطار جنگ بود عمو، بعدش هم، گفتند صغر سن داری!»

«کاری نداره که! حالام می‌گند خطر ظن داری!»

«خطر ظن؟! همین‌جوریش سی چهل ساله یه طالب داعشی شهریه‌بگیر رو انداخته‌ند تو پوستین من. مأمور به خدمت شده تا برا هر چی که می‌نویسم، پرونده بسازه و علیه‌ش روزنامه و شبنامه پخش کنه و حتی اگه جایی دست بر قضا، تیر جایزه بهشون اصابت کرد، مسئولین برگزاری رو تهدید و حتی ترور کنه.»

رمان حاضر در زمینه‌ی دو انقلاب می‌گذرد؛ در زمان حال انقلاب 1357 ایران و در زمان گذشته انقلاب 1917 روسیه. سلسله حوادث کتاب از دو زبان روایت می‌شود؛ خسرو، مجسمه‌ساز اهل بندر پهلوی و استادش حبیب محمدی، مجسمه‌ساز آکادمی هنر مسکو که دست‌نوشته‌های زمان دانشجویی‌اش به شاگردش می‌رسد.

خسرو مجسمه‌ی ماهی اوزون‌بورون را به سفارش اداره‌ی شیلات می‌سازد که در شهر نصب می‌کنند. حین کار، با «ناتالی» آشنا می‌شود که از به‌جاماندگان جنگ بین‌المللی دوم است. او را دستیار خود می‌کند و عشقی بین‌شان شکل می‌گیرد و…

سعید جوزانی متولد 1365 بندر انزلی است و از نویسندگان ثابت کانون داستان چهارشنبه‌ی رشت که در سال 1390 به آن پیوست و داستان‌نویسی مستقل و خلاق و مدرن را پی گرفت. واسازی تکه‌هایی از تاریخ گیلان و ایران و خاورمیانه، به شیوه‌ی تاریخ‌گرایی نوین، از ویژگی‌های سبکی اوست. در این راه، دو اثر دیگر نیز از وی انتشار یافت؛ مجموعه داستان «سال دو فصل دارد» (1397)برگزیده‌ی جایزه‌ی ادبی کیومرث |بنیاد توس|، و رمان «مالوینای انزلی» (1398) نامزد جایزه‌ی مهرگان ادب.