نان پدیده‌ای زنده و پیچیده است. شاید هیچ‌چیز در زندگی روزمره آشناتر و پیش‌پا‌افتاده‌تر از نان نباشد. بوی نان داغ ما را به خانهٔ کودکی می‌برد و نبودنش سر سفره هنوز برای بسیاری تحمل‌ناپذیر است. اسکات کاتلر شرشو در کتاب سرودن نان ما را دعوت می‌کند تا از این تصویر رمانتیک و آشنا فراتر برویم و به وجوه پنهان، غریب و حتی هراس‌انگیز این بیگانهٔ آشنا فکر کنیم.
این کتاب سفری است شگفت‌انگیز؛ سفری که از همکاری باستانی انسان با میکروارگانیسم‌های زنده در فرایند تخمیر آغاز می‌شود، از شورش‌ها و انقلاب‌هایی می‌گذرد که برای نان برپا شدند و به تقدس آن در آیین‌های مذهبی و حضورش در ادبیات و اساطیر ختم می‌شود.

نان محصولِ رقصِ پیچیدۀ زمان و مکان است. سرودن نان فلسفه، ادبیات و تاریخ را بستری برای تأمل در تجربهٔ پیچیدهٔ نان می‌کند و خواننده را به بازاندیشی دربارۀ نقش آن در زندگی بشری فرامی‌خواند.

معصوم‌ترین افراد هم وقتی گرفتار شوند، می‌توانند با سنگ‌دلی مرتکب جنایت شوند؛ و این همان حقیقت هولناکی است که یی‌یون لی پیش چشم خواننده‌ی این رمان می‌گذارد.

سه دوست، دو دختر و یک پسر، در آغاز نوجوانی در پکن عامل ایجاد حادثه‌ای مرموز می‌شوند که در نتیجه‌ی آن دوست دیگرشان که از آن‌ها بزرگ‌تر است و گرایشات سیاسی و جهان‌بینی‌اش با آن‌ها متفاوت است دیگری مسمومیت شدیدی می‌شود. حالا بیست‌و‌یک سال از آن حادثه‌ی هولناک گذشته و زمان و فاصله آن سه را از هم جدا کرده است. اما وقتی قربانی، بالأخره بعد از بیست‌و‌یک‌ سال ماندن در بستر می‎میرد، انگار آن‌چه مدت‌ها مدفون شده بود دوباره به سطح می‌آید.

مهربان‌تر از تنهایی معمایی است که در کنار مشاهدات بحث‌‌برانگیزی درمورد سرشت انسان، فضایل وفاداری، تأثیر شخصیت و گذشته بر شکل‎گیری حال و آینده‌ی آدمی پیش می‌رود و وجدان خواننده را نشانه می‌گیرد.