سپتامبر برنزی روایت زندگی پسری از کوچه‌های قزوین که از روی تشک‌های خاکی تا بلندای افتخار المپیک پیش رفت.

داستان مردی است با اراده‌ای پولادین که فروتنی و غیرت ایرانی را به جهانیان نشان داد و نامش را در تاریخ کشتی جاودانه کرد.

خاطرات محسن فرح وشی قهرمان کشتی جهان 

در قلب پرهیاهوی تهران، در ۳۰ تیر ۱۳۲۶، محسن فرح‌وشی در جهانی چشم به جهان گشود که در آن، سنت و تجدد در تقابل و هم‌زیستی بودند. ایرانِ پس از جنگ جهانی دوم کشوری بود در حال دگرگونی؛ با شتاب در مسیر نوسازی گام برمی‌داشت، در حالی‌که پژواک‌های فرهنگ کهن ایرانی همچنان در زندگی روزمره طنین‌انداز بود.محسن در محله‌ای ساده و مردمی بزرگ شد، جایی که کوچه‌های باریکش پر بود از همهمه‌ی دست‌فروشان، صدای بازی کودکان و آوای مؤذن که در هوای غروب می‌پیچید.بین سال‌های ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۵ در دسته‌ی ۵۷ کیلوگرم کشتی آزاد رقابت کرده است. او در دوران قهرمانی خود، قهرمان مسابقات قهرمانی کشتی جهان را در سال ۱۹۷۳ و برنده مدال طلای بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ شد. فرح‌وشی مربی‌گری تیم ملی کشتی آزاد ایران را در چندین نوبت از سال ۱۹۷۸ تا اکنون برعهده داشته و در رقابت‌های قهرمانی جهان ۱۹۹۹ آنکارا و ۲۰۰۳ نیویورک سرمربی تیم ملی بود.

حالا کی باور می‌کنه؟ کی پشت این دیوار بلندِ غرور رو نگاه کرده تا ببینه تو دلِ «جهان‌پهلوون» چی می‌گذره؟ توی میدون، مردا می‌گن: «عجب دست و پنجه‌ای داره!… ببین پهلوون رو! هرکی اومد جلوش کم آورد… »؛ اما هیچکس ندید که وقتی چراغا خاموش می‌شن و شلوغی تموم می‌شه، این دل، بی‌صدا می‌شکنه.