دکتر رضا داوری از لزوم عبور از ارکان اندیشه رفاه طلب غربی که نهایتا در «توسعه‌» متجلی شده است، شروع کرد. اما سرانجام رضا داد به «ناچاری تلاش برای توسعه یافتن». او را می‌توان «فیلسوف آرامِ ناآرام» نام نهاد، که عمری در نقد مدرنیّت (مدرنیته) گفت‌ونوشت و سرانجام «راهِ چاره ناچار» را در مدرنیّت یافت.

🔹 رضا داوری اردکانی، توسعه و توسعه‌نیافتگی را از دریچه فلسفه بررسی کرده است. او در آثار مختلف خویش، به موشکافی مسئله توسعه پرداخته و وضعیت توسعه نیافتگی ایرانیان را تحلیل و تفسیر کرده است. در این روایت نیز بر همین مبنا در سه بخش، به پاربُن‌ها، معنا و برنامه‌ریزی توسعه و در بخش آخر به توسعه از منظر اندیشه داوری پرداخته‌ایم.