مادرِ شاغل بودن سخت است. از یک فرد می‌خواهید که دو کار چالش‌برانگیز را به‌خوبی انجام بدهد، آن هم در دنیایی که مدام در حال حرکت است. مانند هر کار سخت دیگری، مقداری خستگی، استرس، و تردید به خود -احساس کلی کلافه شدن- اجتناب‌ناپذیر است. اما هرچه بیشتر بتوانید مسیر خود را تعیین کنید، تصمیمات قاطعانه‌ی هماهنگ با آن بگیرید، به عملکرد خود اطمینان داشته باشید و از مسیر لذت ببرید، شما، حرفه‌تان و خانواده‌تان بهتر خواهید بود. از زنان انتظار داریم طوری کار کنند که انگار فرزندی ندارند و طوری فرزندانشان را بزرگ کنند که گویی کار ندارند. به همین دلیل، زنان احساس گناه می‌کنند۔ گناه به خاطر کار کردن و کار نکردن، مرزهای مبهم بین زمان کار و زمان خانواده، شنیدن نصفه‌نیمه‌ی داستان‌های روزانه‌ی فرزندان یا از دست دادن زمان‌های معنادار با آن‌ها می‌تواند مادران را به این احساس برساند که در حال شکست خوردن هستند. به نظر می‌رسد این وضعیت برنده‌ای ندارد و تشدید‌کننده‌ی احساساتی چون کلافگی، خستگی و شکست‌خوردگی است که می‌تواند منجر به فرسودگی شغلی شود.