فکر کردن به زندگی غمگینم می‌کند و تجسم روزگاری که در آن متولد شده‌ام غمگین‌ترم می‌سازد. دنیا آنقدر هولناک است که یک ربات هم بتواند در آن کابوس ببیند. من دنیا را دیده‌ام، من گذشته را دیده‌ام؛ با همین تکنولوژی لعنتی تاریخ را به جای ورق‌زدن زندگی کرده‌ام. بارها به جای فاتحان شمشیر زده‌ام و به جای مخلوعین من را رانده‌اند. بارها به جای مسیح به صلیب کشیده شده‌ام و چند بار او را به صلیب بسته‌ام. روزی در تجسم کالبد ژاندارک سوخته‌ام و یک بار مشعل را به سوی او انداخته‌ام. بارها برای آبروی شهسواری یک بی‌گناه دوئل کرده‌ام، کشته‌ام و کشته شده‌ام. گاهی در جلسه‌ی سران حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان با فریاد سخنرانی کرده‌ام و گاهی در کوره‌های آدم‌سوزی سوخته‌ام. من انسان را واکاویده‌ام، او ظالم است و مظلوم، حاکم است و محکوم. نسان شاید نجات‌بخش خود نباشد اما بی‌تردید اصلی‌ترین تهدید برای خودش محسوب می‌شود.

به جرئت میتوان گفت که صائب تبریزی یکی از بزرگترین شاعرانی است که مهمان زندگی مردم و گفتگوهای آنان است بیشترین ضرب المثلهای موزون را میتوان در دیوان این شاعر پرکار دید. بسیاری از خوانندگان شعر فارسی، شعر صائب را دیریاب میدانند، این دیریابی نتیجۀ نگاه تازه و دقیق شاعر به محیط زندگی خود برای ساختن مضامین شاعرانه و نازک خیالی های شاعرانه اوست در این مجموعه صد غزل از این شاعر نکته پرداز انتخاب شده است و تمام ابیات آنها از حیث واژگان و آرایه ها بررسی شده و در پایان هر بیت، معنی رسایی آن آمده است تا خواننده بتواند زیباییهای سخن صائب و نکات اخلاقی و اجتماعی آن را به خوبی درک کند و راهنمایی برای خواندن دیگر اشعار نغز او باشد.

قصاید خاقانی از باشکوه ترین قصاید زبان فارسی هستند قصایدی که لقب دیر آشنایی را برازنده این شاعر بلند آوازه شروان کرده است. هر کدام از این قصاید مانند گوهری تابناک است که در گنجینهای دور از دسترس علاقه مندان شعر فارسی مانده است گنجینه ای که کلید آن، آشنایی با زبان فخیم شیوهٔ شاعری ،بدیع طرز غریب، ترکیب
،واژگان و کاربرد مفاهیم علمی و نجومی روزگار است. هدف نگارنده این مطالب آشنایی خوانندگان علاقه مند با قصیده فارسی به ویژه قصاید باشکوه خاقانی شروانی است تا شعر او را از پرده دیرآشنایی بیرون آورده و همنشین محفل ادبی آنان باشد.